[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Nora Roberts
Druga miłość
Nataszy
)
Tłumaczyła
Barbara Janowska
Tytuł oryginału:
Taming Natasha
Pierwsze wydanie: Silhouette Books, 1990
Redaktor serii:
Ewa Godycka
Opracowanie redakcyjne:
Krystyna Koziorowska
Korekta:
Maria Kaniewska
Ewa Godycka
© 1990 by Nora Roberts
© for the Polish edition by Arlekin - Wydawnictwo Harlequin Enterprises
sp. z o.o. Warszawa 2002
Wszystkie prawa zastrzeżone, łącznie z prawem reprodukcji
części lub całości dzieła w jakiejkolwiek formie.
Wydanie niniejsze zostało opublikowane w porozumieniu
z Harlequin Enterprises II B.V.
Wszystkie postacie w tej książce są fikcyjne.
Jakiekolwiek podobieństwo do osób rzeczywistych - żywych czy umarłych
- jest całkowicie przypadkowe.
Znak firmowy wydawnictwa Harlequin
i znak serii Harleauin Kolekcja są zastrzeżone.
Skład i łamanie: Studio Q
Printed in Spain by Litografia Roses, Barcelona
Fotografia na okładce: Studio Konkret
ISBN 83-238-0409-5
Indeks 365807
KOLEKCJA-09
ROZDZIAŁ PIERWSZY
- Dlaczego wszyscy przystojni mężczyźni zwykle są
już żonaci?
- To podchwytliwe pytanie? - Natasza posadziła na
ladzie dużą porcelanową lalkę i odwróciła się do swojej
współpracownicy. - No dobrze, Annie, jakiego to przy­
stojnego mężczyznę masz na myśli?
- Tego urodziwego wysokiego blondyna, który stoi
przed wystawą ze swoją elegancką żoną i śliczną córecz­
ką. - Annie westchnęła przeciągle. - Wyglądają jak z re­
klamy w magazynie rodzinnym.
- To może wejdą i kupią którąś z reklamowanych za­
bawek.
Natasza cofnęła się o krok i z zadowoleniem przyjrzała
grupce lalek w staroangielskich strojach. Wyglądały do­
kładnie tak, jak chciała. Były wytworne, pełne dystynkcji
i gracji.
Sklep z zabawkami był nie tylko jej miejscem pracy, ale
i największą przyjemnością. Sama wybierała każdą rzecz, od
najmniejszej grzechotki po największego pluszowego misia,
zwracając uwagę na jakość i nie pomijając żadnego szczegó­
łu. W końcu to był jej sklep i to ona odpowiadała za sprzeda­
wane w nim towary. Zależało jej na najwyższej jakości i na
zadowoleniu każdego klienta. Jednakowo traktowała zarów­
no tego, który kupował lalkę za pięćset dolarów, jak i tego,
który kupował miniaturowy samochodzik za dwa dolary.
DRUGA MIŁOŚĆ NATASZY -& 7
- Wiem - westchnęła Annie. - Szkoda, że nie widzę,
jaki ma kolor oczu. Ale ma taką szczupłą, kościstą twarz.
Jestem pewna, że jest niesamowicie inteligentny i że bar­
dzo cierpiał.
Natasza rzuciła jej przez ramię krótkie rozbawione
spojrzenie. Annie, wysoka i chuda, miała serce miękkie
jak wosk.
- A ja jestem pewna, że jego żona byłaby zafascyno­
wana twoją wyobraźnią - stwierdziła.
- To przywilej, nie, raczej obowiązek kobiety snuć
wyobrażenia o takich mężczyznach jak ten.
Natasza nie zamierzała spierać się z przyjaciółką.
- Masz rację. Otwórz sklep.
- Tylko jedna lalka - powiedział Spence, lekko pocią­
gając córeczkę za koniuszek ucha. - Dwa razy bym się
zastanowił nad wprowadzeniem do tego domu, gdybym
wiedział, że znajduje się w odległości kilkuset metrów od
sklepu z zabawkami.
- Gdybyś mógł, kupiłbyś jej cały cholerny sklep z za­
bawkami - odezwała się kobieta stojąca obok niego.
- Nie zaczynaj, Nino - rzucił półgłosem.
Drobna blondynka w różowym żakiecie z lnu wzruszy­
ła ramionami, po czym przeniosła wzrok na dziewczynkę.
- Miałam na myśli, że twój tatuś rozpieszcza cię, bo
bardzo cię kocha. Zresztą zasługujesz na prezent. W czasie
przeprowadzki byłaś bardzo grzeczna.
Frederica Kimball wydęła dolną wargę.
- Podoba mi się mój nowy dom. - Wsunęła rączkę
w dłoń ojca, dając tym wyraz solidaryzowania się z nim
przeciwko całemu światu. - Mam podwórko i huśtawkę
tylko dla siebie.
6 •& DRUGA MIŁOŚĆ NATASZY
Od czasu gdy przed trzema laty po raz pierwszy otwo­
rzyła drzwi sklepu, uczyniła z niego jedno z najlepiej pro­
sperujących przedsiębiorstw w małym uniwersyteckim
mieście na obrzeżach Wirginii Zachodniej. Kosztowało ją
to wiele pracy i samozaparcia, ale sukces zawdzięczała
głównie temu, że doskonale rozumiała dzieci i miała z ni­
mi świetny kontakt. Nie chciała, by jej klienci opuszczali
sklep z jakąś zabawką. Chciała, by opuszczali go z zabaw­
ką właściwą.
- Chyba zaraz wejdą - rzuciła Annie, poprawiając
krótko przycięte kasztanowe włosy. - Ta mała już nie mo­
że ustać w miejscu, tak się niecierpliwi. Mogę otworzyć?
Natasza, jak zawsze dokładna, spojrzała na zegar wi­
szący na ścianie.
- Mamy jeszcze pięć minut.
- No to co? Mówię ci, ten facet jest wprost niewiary­
godny. - Chcąc mu się lepiej przyjrzeć, Annie przesunęła
pudełka z grami planszowymi. - Żebyś wiedziała. Co naj­
mniej metr osiemdziesiąt, bajecznie zbudowany, najwspa­
nialsze ramiona, jakie kiedykolwiek widziałam. O rety,
tweedowa marynarka. Nie myślałam, że zgłupieję na
punkcie faceta w tweedowej marynarce.
- Zgłupiałabyś nawet na punkcie mężczyzny w dżin­
sach.
- Prawie wszyscy faceci, jakich znam, chodzą w dżin­
sach - mruknęła. Zerkała zza regałów, żeby sprawdzić,
czy mężczyzna wciąż stoi przed sklepem. - Latem musiał
się nieźle wysiedzieć na plaży - zauważyła. - Jest cudow­
nie opalony i ma włosy rozjaśnione słońcem. O Boże,
uśmiecha się do tej małej. Chyba się zakochałam.
- Nie pierwszy raz - skwitowała z uśmiechem Nata­
sza. - Wciąż ci się wydaje, że się zakochałaś.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]