[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Metoda Bayera (40-65%) 1. Istotą procesu jest wyługowanie wodorotlenków glinu zawartych w boksycie roztworem wodorotlenku sodu: Al2O3*3H2O + 2NaOH->2NaAlO2 + 4H2O 2. powstały metaglinian sodu rozcieńcza się wodą i oddziela od nierozpuszczalnego osadu przez filtrowanie. 3. Z czystego roztworu wytrąca się powtórnie wodorotlenek glinu, a następnie odfiltrowuje, przemywa i wypraża w celu otrzymania tlenku glinu.

BIOFILM: 1. Swobodnie pływające bakterie osiadają na podłożu i przyczepiają się do niego, tworząc skupiska – blokuje to lub niszczy zdolność mikroorganizmów do skupiania się lub przyczepiania do podłoża. 2. Bakterie tworzące skupisko zaczynają wydzielać lepką substancję pozakomórkową . 3. Bakterie przekazują sobie sygnały stymulujące je do rozmnażania się i tworzenia kolonii 4. Powstają gradienty chemiczne umożliwiające współistnienie bakterii różnych gatunków i znajdujących się w rozmaitych stanach metabolicznych 5. Niektóre komórki opuszczają biofilm, by tworzyć nowe skupiska

Biomateriał to każda inna substancja niż lek albo kombinacja substancji syntetycznych lub naturalnych, która może być użyta w dowolnym czasie, a której zadaniem jest uzupełnianie lub zastąpienie tkanek narządu lub jego części w celu spełnienia lub funkcji. Odtwarzanie:  STRUKTURY, METABOLICZNEGO I CHEMICZNEGO ZACHOWANIA, FUNKCJI, BIOMECHANICZNEGO ZACHOWANIA

Biozgodność to zdolność materiału do wywołania odpowiedzi gospodarza zgodnej z przeznaczeniem implantu.

BIOAKTYWNOŚĆ zdolność powierzchni wszczepu lub pokrywających tę powierzchnię powłok do bezpośredniego połączenia, bez tworzenia warstwy pośredniej (otoczki okołoimplantowej). Ma to korzystny wpływ na trwałość połączenia implant-tkanka.

BIODEGRADACJA – rozkład materiału w wyniku działania środowiska biologicznego.

BIORESORPCJA – „kontrolowane” procesy degradacji materiału, w czasie których tworzące się produkty są usuwane dzięki aktywności komórkowej

Grupy ceramiki: tradycyjna(Al.), Szkła, zaawansowana (XO, XC, XN)

Ceramika zalety: Bardzo dobra biozgodność, Stabilność, wysoka odporność chemiczna, niedrażniąca dla tkanek, nierakotwórcza, Porowatość, Dobre właściwości cierne;

Ceramika wady: kruchości i wysokiego modułu sprężystości

Ceramika rodzaje: 1. Materiały inertne; 2. Materiały bioaktywne (powierzchniowo aktywne: Materiały osteoprodyktywne (klasa A) Materiały osteokonduktywne (klasa B)) 3. Materiały bioresorbowalne.

generacje I: bioobojętność, II: bioaktywność, III: Bioaktywność i regeneracja tkanek

Proces Le Chateliera polega na spiekaniu z temp 1200-1300°C rudy z sodą lub wapniem w wyniku czego tworzą się nierozpuszczalne krzemiany oraz związki żelaza i tytanu. 2. Gliniany ulegają rozpuszczeniu w wodzie a z roztworu tego pod wpływem C02 wykrystalizowuje wodorotlenek glinu według reakcji: Na3AlO3+2H2O+CO2 -> Al(OH)3+Na2CO3+NaOH

kompozyt: materiał będący kombinacją >2 rożnych materiałów niejednorodne i anizotropowe KOROZJA CIERNA • Uszkodzenie warstwy pasywnej w wyniku tarcia na powierzchni implantu • Tarcie może zachodzić pomiędzy powierzchnią implantu z tkanką kostną lub inną powierzchnią implantu

KOROZJA ELEKTROCHEMICZNA – jest to korozja spowodowana działaniem substancji chemicznych, gdy reakcjom chemicznym towarzyszy przepływ prądu, np. reakcja metalu z elektrolitem. Najczęściej występuje w przypadku, gdy metal (żelazo, cynk) jest narażony na kontakt z elektrolitami w obecności pierwiastków o większym potencjale standardowym.

KOROZJA CHEMICZNA – zachodzi zwykle pod wpływem działania suchych gazów w wysokich temperaturach. Powstaje wówczas na powierzchni elementów metalowych cienka warstwa związków chemicznych, najczęściej tlenków, rzadziej siarczków, azotków czy też węglików. KOROZJA NAPRĘŻENIOWA •Powstaje w wyniku jednoczesnego oddziaływania agresywnego środowiska i naprężeń normalnych wywołanych siłami rozciągającymi; •Obciążenie elementu metalowego powoduje powstanie mikropęknięć międzykrystalicznych lub śródkrystalicznych i przerwania warstwy pasywnej.

KOROZJA WŻEROWA • Powstaje w wyniku niejednorodności warstwy pasywnej (np. W pobliżu wydzieleń wtrąceń niemetalicznych lub faz wtórnych) • W rejonie tego typu niejednorodności zwiększa się adsorpcja aktywujących anionów – szczególnie chlorkowych

KOROZJA SZCZELINOWA • Powstaje w wyniku różnicy zawartości pierwiastków (szczególnie tlenu) wewnątrz szczeliny i w otaczającym roztworze • Różnice te są wynikiem utrudnionego przebiegu dyfuzji jonów tlenu do wnętrza szczeliny

PASYWACJA Proces, w którym substancja aktywna chemicznie w danym środowisku wytwarza na swojej powierzchni powłokę pasywną, utworzoną z produktów reakcji tej substancji z otoczeniem. Może być procesem naturalnym, wynikającym z właściwości danego metalu w danym środowisku, lub też może być procesem sztucznie wywołanym przez człowieka

PEŁZANIE powolna zmiana odkształceń (kształtu) materiału wskutek działania stałych, długotrwałych obciążeń (s=const)

Przesycanie – nagrzanie stopu do temperatury powyżej linii granicznej rozpuszczalności, w której wydzielony składnik przechodzi całkowicie do roztworu stałego bez przemiany alotropowej, wygrzaniu i oziębieniu w celu zatrzymania Rozpuszczonego składnika w roztworze przesyconym RELAKSACJA zmniejszenie lub spadek naprężeń w czasie przy stałej wartości odkształceń (e=const)

STAN ZAPALNY: 1NEUTROFILE, które przedostały się z krwi 2 MAKROFAGI powstałe z monocytów krążących we krwi oraz z podziałów makrofagów tkankowych 3 W przypadku długotrwałej obecności „intruzów” ma miejsce: wzmożona produkcja neurofili i monocytów w szpiku kostnym; fuzja makrfagów z wytworzeniem komórek olbrzymich wielojądrowych typu „około ciała stałego” na granicy materiał obcy / tkanka

STARZENIE – nagrzanie uprzednio przesyconego stopu do temperatury wyższej od temperatury otoczenia a niższej od temperatury granicznej rozpuszczalności, wygrzaniu a następnie studzeniu. składnik przesycający roztwór wydziela się wówczas w postaci odrębnej fazy o odpowiednim stopniu dyspersji

ZOL-ŻEL- proces polegający na przejściu układu z ciekłego zolu (zazwyczaj koloidalnego) w fazę stałego żelu;. W metodzie tej wykorzystywana jest reakcja hydrolizy alkoholanów: Produktami reakcji są wodorotlenek i alkohol. 2. Do wydzielonego wodorotlenku dodaje się określoną ilość kwasu, w celu przeprowadzenia go w stan roztworu koloidalnego(zol). Szybkość peptyzacji zależy od temperatury. 3. Odwadnianie zolu metodą parowania prowadzi do jego przejścia w żel. 4. Nanoszenie powłok 5. Następnie żel praży się w temperaturze 700-1100K, w wyniku czego otrzymuje się proszki (np. tlenków). Etap ten decyduje o wielkości i kształcie ziaren oraz zdolności proszku do spiekania.